มีที่แห่งหนึ่งในหัวใจ ที่ไม่มีวันเต็มได้
เป็นช่องว่าง เราจะรู้จักมันดีกว่าครั้งไหนๆ
มีที่แห่งหนึ่งในหัวใจ ที่ไม่มีวันเต็มได้
เรารอแล้ว รอเล่า ในช่องว่างนั้น ...
ถ้าเพียงแต่รู้ว่าช่่องว่างนั้นคือการยึด
การยึดอย่างเหนียวแน่น
เพราะเฝ้ารอคอยความสุข
เฝ้ารอคอย รอแล้ว รอเล่าว่าจะมีใครมาเติมเต็มสิ่งที่หายไป
คนเราที่ไม่อดทนกว่าจะเจอคนที่รอ เราก็คงทุกข์
หรือเหงา จนจิตใจดิ้นรนไปยกใหญ่เผลอไปคบใครที่ไม่ใช่ได้ง่ายๆ
แม้ว่าเจอคนที่เติมเต็มช่องว่าง
ก็ใช่ว่าจะสุขจริงเหมือนในนิยาย
เราอาจจะรู้จักคนที่เอาความโกรธของเค้ามาเติมในช่องว่า งในหัวใจเรา
เราจะไม่รู้จักตัวเองเลย ก็ได้เพราะเราทำตัวว่างเปล่า รอคนมาเติมเต็มอย่างเดียว
ขอแค่เราไม่ยึด ส่วนที่เป็นช่องว่างนั้นไว้
หมั่นเอาความสุขของตัวเองมาเติมให้สดชื่น
ก็ไม่ต้องออกแสวงหาอะไรมาให้ต้องสุข หรือทุกข์
ก็จะมีที่แห่งหนึ่งในหัวใจ ที่ไม่ต้องเติมให้เต็ม
เป็นช่องว่าง เราจะรู้จักมันดีกว่าครั้งไหนๆ
มีที่แห่งหนึ่งในหัวใจ ที่ไม่ต้องเติมให้เต็ม
ไม่ต้อง รอแล้ว... รอเล่า... ในช่องว่างนั้น
มิหนำซ้ำยังสามารถแบ่งปันความสุข สดใสให้คนอื่นได้อีกด้วย
แต่งโดยดอกหญ้าในป่าหนาว
บทความอื่นๆ
กิ๊ก ชู้ ศีลข้อ3 ผิดศีล เจ้าชู้ หล่อ ดูดี รักจริง จริงใจ อกหัก ทำยังไงดี อยากหาย อยากดีขึ้นอยากเลิกคิดถึง ตัดใจ หยุดคิดถึง คิดถึง นอกใจ แฟนนอกใจ สามีนอกใจ แค้น รักแท้ จริงใจ คู่บูญ คู่เวร คู่กรรม คู่ทรมาณ คนรัก เวรกรรม กรรมสนอง pantip ดอกหญ้าในป่าหนาว เกลียดพ่อ เกลียดแม่ พ่อแม่รังแกฉัน toxic parent ปรับตัว http://dokyaincoolwood.blogspot.com/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น